تماشای فیلم داخل کلّه !

یک کار ساده را باهم انجام بدهیم:  وسط یک روز معمولی در یک شهر شلوغ را تصور کنید. انگار کنار خیابان ایستاده‏اید. همه سر و صدا‏ها، رفت و آمد‏ها، آدم‏های جور وواجور، و و و و ووو......حد اقل یک دقیقه به این تصور ادامه دهید. انگار که دارید یک کلیپ تماشا می‏کنید. البته داخل ذهنتان. فیلمی که خودتان ساخته اید.

خب. حالا یک دفعه، فوری و ناگهانی، در ذهنتان، بروید به یک روستا، پشت بام یک خانه کاه‏گلی، نیمه شب، زیر آسمان پُر ستاره ،....

اگر یکی دوبار هم این رفت و آمد را تکرار کنید، حتما با  من هم‏عقیده می شوید که آن سکوت رؤیایی نیمه شب روستا با خانه های کاه‏گلی‏اش، یک موهبت آسمانی است. این سکوت و آرامش را من چگونه وصف کنم؟

حالا اگر این جلوه آسمانی را تماشاکرده‏اید، با هم زمزمه کنید:

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ  

لیل : وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى    ? 1 ?       

به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به شب چون پرده افکند، بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ   مزمل : یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ    ? 1 ?        به نام خداوند رحمتگر مهربان اى جامه به خویشتن فرو پیچیده ،   مزمل : قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا    ? 2 ?        به پا خیز شب را مگر اندکى ،   مزمل : نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا    ? 3 ?       نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه ، ....... ........ ......... ..........